Οφθαλμολογική απορία

Τώρα που έπιασαν τα κρύα αναπολώ συχνά στιγμές καλοκαιρινών διακοπών με ήλιο, θάλασσα, μαγιώ και ξαπλώστρες.
Μια αγαπημένη μου στάση όταν είμαι στην παραλία είναι να ξαπλώνω μπρούμυτα στην ξαπλώστρα και να κοιτάζω κάτω από την ξαπλώστρα τη θάλασσα... Έτσι βλέπω τον ουρανό κάτω και τη θάλασσα πάνω, έτοιμη από στιγμή σε στιγμή να χυθεί και να κάνει τον ουρανό μούσκεμα! Αυτό που βλέπω μου αρέσει πολύ, με συγκινεί, με χαλαρώνει και μου ανακατεύει το στομάχι ταυτόχρονα... Είναι μια εικόνα α ν α τ ρ ε π τ ι κ ή αλλά ταυτόχρονα είναι τόσο καλο-οργανωμένη που είναι να απορείς πώς γίνεται να υπάρχει τόση τάξη και ακρίβεια σε τόσο ρευστά και μεγάλα πράγματα... Το έτερο όμως που με ξεπερνάει είναι η αντίληψη του πάνω και του κάτω, η έννοια του "σωστού και του ανάποδου". Μιλάμε για το α π ό λ υ τ ο μυστήριο.
Το ανάποδο υπάρχει ή είναι μια κατασκευή του ανθρώπου για να συνεννοούμαστε;
Το μάτι μας έχει πάνω και κάτω πλευρά, καλή και ανάποδη σαν να λέμε; Γιατί αν έχει, σκεφτείτε σε μια μεταμόσχευση ματιών ο γιατρός να βάλει αλλιώς το ένα μάτι και αλλιώς το άλλο... Πώς θα βλέπει τότε ο άνθρωπος;
Φίλε αναγνώστη, αν εσύ που διαβάζεις αυτό το post είσαι οφθαλμίατρος ή αν γνωρίζεις την απάντηση, βγάλε με από το σκοτάδι της άγνοιας!

Αϊ Βασίλης

Οι λαχανοντολμάδες ποτέ δεν μου άρεσαν. Τους έτρωγα μόνο όταν τους έβλεπα να βγαίνουν από το μεγάλο, στρόγγυλο πράσινο τάπερ.

- Τους έστειλε η γιαγιά για εσάς!
- Μόνο η γιαγιά ξέρει να τους κάνει καλούς.
- Πάψε να χαζολογάς πια, τους λαχανοντολμάδες τους έκανε η μαμά από το προηγούμενο βράδυ και Αϊ Βασίλης δεν υπάρχει!

- Μα τότε, η γιαγιά;

.....

Τα απομεινάρια ενός μπλογκ...

Ακολούθως...

Sophie Milman - Ochi Chernye

Νάτιοναλ Άνθεμ

Μιας και το μπάσκετ, το ποδόσφαιρο και η γιουροβίζιον είναι οι μοναδικές μας ευκαιρίες για εθνική ανάταση, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια τρανή ατάκα, που άκουσα από τον σχολιαστή σε έναν πρόσφατο αγώνα της εθνικής μας στο εουροβάσκετ, και να σας δώσω την ευκαιρία να κάνετε κλικ στο κουμπί "Ολική επαναφορά" της κατάθλιψης που σας έχει πλήξει μετά τις εκλογές ...

Ετοιμαστείτε...

"ΖΟΥΜΕ ΣΤΙΓΜΕΣ ΥΨΗΛΗΣ ΜΠΑΣΚΕΤΟΣΥΝΗΣ"

Μου φαίνεται ...

"ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΑΙΩΝΕΣ ΧΑΜΗΛΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ"...

Θέλω τη γνώμη σας ...

Νέα Ευρωκρατία

Τώρα, τουλάχιστον, ξέρω πόσο κοστίζει μια ψήφος... Μόνο 3 χιλιάρικα...
Να ζήσεις Ηλεία! Σου καήκανε άνθρωποι, σου καήκανε ζώα, σου καήκανε δέντρα... Κι όμως, 3.000 και ένα 'κοντέινερ' υποσχέσεις ήταν αρκετό για να σε πείσει...

Βουλευτικές εκλογές 2007

Όποια κυβέρνηση και να βγει, τα κοινόχρηστα πρέπει να πληρωθούν!

Όποια κυβέρνηση και να βγει δεν υπάρχει σπιθαμή ελεύθερου χώρου στη γειτονιά μου για ένα παρκάκι ή έστω για ένα μόνο δέντρο και ένα μόνο παγκάκι, παντού τσιμέντα και αυτοκίνητα.

Όποια κυβέρνηση και να βγει οι γείτονες μου θα συνεχίσουν να πετάνε τα σκουπίδια έξω από τον κάδο που βρίσκεται μπροστά στην πολυκατοικία μου, να αφήνουν τα μπάζα και τα παλιά ψυγεία τους μπροστά στην πόρτα μου δίπλα στον κάδο λες και τα χυτά είναι έξω από την πόρτα μου.

Όποια κυβέρνηση και να βγει οι γνωστοί μου που ψάχνουν τρόπους να βολέψουν την κ***ρα τους και τα παιδιά τους ανεξάρτητα από την αξία τους και εις βάρος μου θα συνεχίσουν να αφιερώνουν σε αυτόν τον σκοπό όλη τη φαιά τους ουσία.

Όποια κυβέρνηση και να βγει όταν θα προσπαθώ να πάρω μια βαθιά ανάσα κάθε φορά που βγαίνω στο μπαλκόνι και κοιτάζω ψηλά στον ουρανό φοβάμαι ότι θα συνεχίσω να νιώθω αυτό το πλάκωμα στο στήθος.

Νιώθω θλίψη.

ΝΟΜΙΖΩ...

...ΤΟ ΧΟΝΤΡΥΝΑΜΕ...

Κι όμως, κάνει θόρυβο...

Ε, ναι, λοιπόν... Η ακρίδα όταν τρώει κάνει θόρυβο...

Καλή χώνεψη ακρίδα... Σε συνήθισα πια...

Je t' oublierai tous les jours

Όταν θα τελειώσει ξαφνικά το καλοκαίρι,
όταν θα 'χω φύγει μακριά σε κάποιο αστέρι,
τίποτα να μη φοβάσαι, να με θυμάσαι, να με θυμάσαι,
γιατί σ'αγαπούσα πιο πολύ κι απ' τη δική μου τη ζωή.

Όταν θα χαθούνε οι αγάπες κι οι φιλίες
όταν θα με βλέπεις στις παλιές φωτογραφίες,
τις βραδιές που δεν κοιμάσαι, να με θυμάσαι, να με θυμάσαι,
γιατί σ'αγαπούσα πιο πολύ κι απ' τη δική μου τη ζωή.

Όταν θα κοιτάς την άδεια θέση στο τραπέζι,
όταν θα ακούσεις το τραγούδι αυτό να παίζει,
μη δακρύζεις, μη λυπάσαι, να με θυμάσαι, να με θυμάσαι,
γιατί σ'αγαπούσα πιο πολύ κι απ'τη δική μου τη ζωή.

Παπαρίγκα

Γενική Γραμματέας Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδος

- Αυτή, τελικά, τόσα χρόνια, γραμματέας έμεινε...

Στάχτες

Από αυτό:

δεν απέμεινε

ΤΙΠΟΤΑ

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΦΥΓΕΤΕ!

ΑΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΧΩΡΑ!

ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ!

Παρ-εξηγήσεις...

Σε πάρτι mix n' match, δηλαδή, σε πάρτι ενηλίκων, στο οποίο όσοι έχουν παιδιά τα φέρνουν μαζί, εκεί που κάθονται οι γονέοι στο σαλόνι, ακούγεται από τα μέσα δωμάτια "άντε ρε ξεκωλιάρα, ε ξεκωλιάρα...". Σοκαρισμένη η οικοδέσποινα, της οποίας η κόρη είπε την ξεκωλιάρα, ζητά συγγνώμη από την παρέα και πάει προς τα μέσα δωμάτια να δει τι συμβαίνει... Μόλις φτάνει, ρωτάει την κόρη της "τι έγινε;", και της λέει η κόρη της "νααα, είχα ένα αυτοκόλλητο κολλημένο πάνω μου κι αυτή η ξεκολλιάρα μου τό 'βγαλε"...

Η αμαρτωλή

Πρώτο τηλεφώνημα
- Τι κάνεις;
- Καθαρίζω το μπαλκόνι, ήταν πολύ βρώμικο.
- Ε, καλά μην πλακωθείς με τις δουλειές σήμερα, δεν κάνει. Είναι αμαρτία μέρα που είναι...
- Λες ε;

Δεύτερο τηλεφώνημα, 2 ώρες αργότερα
- Τι κάνεις, δουλεύεις;
- Όχι αμαρτάνω.
- Τιιιι;
- Ε καλά μην κάνεις έτσι, ένα σφουγγάρισμα έχει μείνει και τελείωσα.

Οι άρχοντες

Ο δήμαρχος έκανε απεργία πείνας απαιτώντας ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία του Ελληνικού για όλους. Οι δημότες ξεσηκώθηκαν, βγήκαν στους δρόμους, έκαναν πορείες, πήγαν στη Βουλή για να διεκδικήσουν αυτό που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο. Τι;
Να προστατεύσουν οι αιρετοί άρχοντες του τόπου τα δικαιώματά τους που καταπατώνται αφόρητα από τους άρχοντες της παραλιακής! Τα λουκέτα έσπασαν και η παραλία απελευθερώθηκε από τα δεσμά της, έτσι νόμιζα... εκεί είχα μείνει...

Σήμερα διάβασα ότι 30 σεκιουριτάδες που κρατούσαν μαχαίρια και τσεκούρια προκειμένου να κατεβάσουν τα πανό του Δήμου για ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες ενεπλάκησαν με δημότες, μάλιστα από τη συμπλοκή τραυματίστηκαν ελαφρά τρείς πολίτες. Η είδηση εδώ.

Απομένει λοιπόν η απορία, τι πρέπει να κάνει κανείς όταν οι νόμοι δεν τηρούνται αλλά η αυτοδικία απαγορεύεται;

Ψυγείο

- Μαμά, τι είναι αυτό το κουτάκι μέσα στο ψυγείο;
- Α, ξέχασα! Είναι η μπομπονιέρα σου από τα βαφτίσια της Αγγελικής. Την έβαλα στο ψυγείο για να μην λιώσουν τα κουφέτα από τη ζέστη.
- Ωραία, για να την ανοίξουμε λοιπόν. Α, ένα ρολόι! Δροσερό, δροσερό!

Γιώργος - Ανέκδοτο

Γ.: Λοιπόν, να το πω;
Α.: Ε πες το...
Γ.: Λοιπόν, είναι μια γριά, και είναι στο σπίτι της, και σιδερώνει... Εκεί που σιδερώνει, λοιπόν, ακούει έναν θόρυβο από το άλλο δωμάτιο... "Ποιος είναι;", αναφωνεί... "Χάρη, παιδί μου, εσύ είσαι;", και ακούει από το άλλο δωμάτιο "Χα-Χα-Χα (σατανοσκοταδιστικό), κοντά έπεσες!"
Α.: :-)))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Κούπες

... στο τηλέφωνο...
Α. - Λοιπόν, τελειώνουν και τα καθαρά ποτήρια, μόνο κούπες μείνανε.
Σ. - Ε, εντάξει. Ούτως ή άλλως χαλάει ο καιρός.

Μυαλά τηγανιά

Το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής πήρα το μετρό από τη Δάφνη για να κατέβω στους Αμπελόκηπους. Το βαγόνι ήταν σχεδόν άδειο και έτσι κάθησα και άρχισα να παρατηρώ τον λιγοστό κόσμο που έμπαινε, έβγαινε, μιλούσε, γελούσε, ψιθύριζε ή λαγοκοιμόταν κουρασμένος. Η ατμόσφαιρα ήταν αυγουστιάτικη, απόλυτα νωχελική.
Όταν φτάσαμε στο σταθμό της Ακρόπολης, οι πόρτες άνοιξαν και ένα βουερό πλήθος γέμισε το βαγόνι. Το τρένο ξεκίνησε, οι νέοι συνεπιβάτες μου κατά κύριο λόγο είτε μιλούσαν στο κινητό είτε έστελναν SMS. Σύντομα άρχισε να μου μυρίζει κάτι καμένο. Ήταν ο εγκέφαλός μου που είχε γίνει τηγανιά από την αθρόα ακτινοβολία!

Δύο καφεδάκια

- Επ, ακόμη εδώ είστε εσείς; Δεν φύγατε;
- Τώρα ξεκινάμε και είπαμε να πάρουμε δυο καφεδάκια για το δρόμο. Δύο φρέντο μέτρια.
- Έγινε!
....
- Τα καφεδάκια και το νερό σας.
- Α, ευχαριστούμε! Τι χρωστάμε;
- Αγάπη. Δώσε μου αγάπη σε παρακαλώ!
....
- Να σαι καλά! Καλό χειμώνα, θα τα πούμε του χρόνου.

Στις ψείρες, σκέφτομαι σαν μητέρα, όχι σαν χημικός...

Δηλαδή, σε όλες τις άλλες περιπτώσεις που έχουν να κάνουν με το παιδί της, αυτή σκέφτεται σαν χημικός;

Σούπα

... στο τηλέφωνο...
Α. - Λοιπόν, τα καθαρά πηρούνια τέλειωσαν οπότε είμαι σίγουρη ότι αύριο θα πλύνω το νεροχύτη.
Σ. - Γιατί; Μπορεί αύριο να κάνεις σούπα.

Αν έχετε το Θεό σας...

Ρε παιδιά, όχι πείτε μου, πήζει από δουλειά η γυναίκα και μου λέει "ξέρεις τι θα κάνω τώρα, ε;", "τι θα κάνεις;", της λέω, "θα καθαρίσω το σπίτι!", μου λέει. Και της λέω "δεν προχωράς τη δουλειά σου να τελειώνεις και μετά καθαρίζεις;", και μου λέει "δεν μπορώ... θα καθαρίσω", "ε, καθάρισε", της λέω. Αργότερα, μαθαίνω ότι "τραυματίστηκε"!!!! Και της λέω "τι έπαθες μαρή;", και μου λέει "πήγα να κάνω μια ρόδα στο σαλόνι και έπαθα τράβηγμα", και της λέω, "μαρή, πας καλά;", και μου λέει... δεν θυμάμαι τι ακριβώς μου είπε... Αργότερα, πάλι, με ρωτάει, μέσω chat, "τι να βάλω στο πόδι μου; Ζεστό ή κρύο;" "Κρύο", της λέω εγώ, μαθημένη από τις δικές μου μυοσκελετικές ιδιαιτερότητες... Και μου λέει "σίγουρα κρύο; μήπως ζεστό;", και της λέω, "τράβηγμα είπαμε... κάτσε να δω το μάνιουαλ"... ρε παιδιά; Τι να την κάνω; Βοηθήστε με...

Μπιφτέκι

Μπιφτέκι καπούτ.-
Από αυτό δεν απέμεινε τίποτα...

Χημεία

Μήπως θα μπορούσε κανείς να μου πει ποιες χημικές ενώσεις γίνονται στον εγκέφαλο ενός ανθρώπου και όταν πιέζεται με τη δουλειά του, τα βάζει με τη μάνα του;